404

ငါလူတွေနဲ့အဝေးဆုံးနေရာရောက်ဖူးတယ်ဆို မင်းတို့ယုံမလား။ အဲ့နေရာမှာ ဘုရားမရှိ၊ အကြောက်တရားမရှိ၊ ပူခြင်းအေးခြင်းမရှိ၊ အကောင်းဆုံးအပိုင်းက လူတွေမရှိ။ ခေါင်းစဉ်တပ်စရာအရာဆိုလို့ ဗလာနတ္ထိ။ သို့သော်လည်း ‘လူ့အလိုနတ်မလိုက်နိုင်’ ဆိုသလို စိတ်ကျေနပ်မှုကအပြည့်မရှိ။ ကွက်လပ်တစ်ခုရှိစမြဲ။ ဒီတော့ ငါလူတွေနဲ့အနီးဆုံးမှာ ပြန်နေကြည့်တယ်။ အော် လူတွေလူတွေ။ အတ္တ၊ ဒေါသ၊ မောဟ၊ မာန်မာန တွေကိုယ်ဆီနဲ့။ သူတို့ကိုကြည့်ပြီး ငါပင်ပန်း။ သူတို့ဆီကထွက်တဲ့အပူဒဏ် ငါခံနိုင်ရည်မရှိ။ ပျော့ညံ့လွန်းတယ်ပဲ ပြောမလား၊ မင်းတို့ကြိုက်သလို သတ်မှတ်နိုင်တယ်။ ငါ့ကိုယ်ငါ လိုက်လျောညီထွေမှု အကောင်းဆုံးဖြစ်အောင် ငါကြိုးစားနေထိုင်တယ်။ ဒါမှ ငါဟာလူတစ်ယောက်လို နေထိုင်ခဲ့ကြောင်း ငါ့ဘုရားရှေ့ကျ ပြန်ပြောနိုင်မှာလေ။ အရမ်းပင်ပန်းလာတိုင်း အဝေးဆုံးကို ပြန်ထွက်သွားဖြစ်တယ်။ တစ်ခါတစ်လေကျ ခဏခဏလုပ်နေရတဲ့ ဒီအပြောင်းအလဲကို ငါငြီးငွေ့လာတယ်။ ဘယ်မှာလဲ ငါ့အတွက် ထာဝရငြိမ်းချမ်းမှု။